Τρίτη 10 Μαρτίου 2020

κι ας μην το ξέρεις...

Χάρηκα Θεία μου, που βγήκες από κει.
Μια φορά ήρθα, δεύτερη δεν άντεξα...
Δικαιολογίες ήταν τα "εμπόδια" που έλεγα...
Απλά, δεν άντεχα.
Σιδερένια και να προσέχεις!
Σημαίνεις πολλά για μένα, Προσεύχομαι για σένα, κι ας μην το ξέρεις...
Θυμώνω με την λογική, με τις ηλικίες, με τα όσα λες κι όντως, ισχύουν.
Η τυχόν απουσία σου όμως, θα διαλύσει όποια ζυγαριά τολμήσει να ζυγίσει ηλικία με συναίσθημα.
Σπίτι σου απόψε, περικυκλωμένη απ' την μεγάλη αγάπη της οικογένειάς σου!
Πόσο το χαίρομαι, κι ας - ίσως, περίμενες "κάτι" παραπάνω από μένα...
...Είχα να στο δώσω, ήθελα, μα δεν το μπορούσα, κάτω από αυτές τις συνθήκες...
Να είσαι γερή!
Με κατατρόμαξες...
Μου έκοψες τα πόδια.
Δεν περπατάγανε...
Αρνούνταν, λες κι είχαν μυαλό κι αισθήματα...