Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020

Τελειώσαμε;

Αυτή ήταν η ζωή μας;
Ένας - ένας φεύγει;
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι,
χωρίς να ξανασμίξουμε;
Κι όλα εκείνα τα άπιαστα όνειρα,
πύργοι στην άμμο, ήτανε;

Κι αν εγώ κλαίω,
εσύ, μην κλάψεις.
Οι άντρες δεν κλαίνε,
κι εσύ έκλαψες...

Το τραγούδι λέει άλλα.
Κρατάμε τον τίτλο.
Αρκεί που με βοήθησε,
τα δάκρυα να φτάσουν στον λαιμό...

Το καθέτως, καμιά σχέση με ποίηση.
Ανάγκη απ' το... αιώνιο οριζοντίω σου...
ΑΝΤΙΟ ΣΟΥ!



Διονυσίου - Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020

Καλή σου ανάπαυση, Δημήτρη!

...Κόλλησα.
Δεν το κατάλαβα το "έφυγε".
"Πήγε πάλι στο χωριό;"
"Έφυγε σου λέω!"

Λυτρώθηκες, Δημητρό, αυτή είναι η αλήθεια.
Πονάει, Δημητρό, αυτή είναι άλλη μια.
Φωτογραφίες, κι άλλη μια λαβωματιά, απουσίας...

...Με "γλυκαίνει" το ότι μιλήσαμε, τελευταίως.
Οι ευχές σου, τα σ' αγαπώ σου, βάλσαμο στην εξ αποστάσεως δύσκολη νύχτα μου.

Καλή σου ανάπαυση!

Δόθηκε η εξήγηση με το στάρι...
Στις 3 μέρες...
Κι ύστερα με λένε προληπτική.
Δικαιολογημένη η άρνηση.
Το ένστικτο, δεν είναι τυχαίο...
Θα φέρω λινκ, όταν τα γράψω, κάποτε.
Εσύ, ήδη, ξέρεις!
Το να μάθουν οι άλλοι, περιττό.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020

Χαμένη στη μετάφραση...

... Λόγω της ημέρας.
Ψυχοσάββατο σήμερα.
Όπως και να έχει, ότι δεν μπόρεσα να "καταλάβω" εγώ, το "μεταφράζει" η ίδια η ζωή, πολύ σύντομα.
...Προσωπικά "δέχτηκα" ότι συνέβει.
Κάποιος λόγος Ανώτερος (για μένα), υπάρχει.


***
Όσο για την κυρία που μου είπε για το προαίσθημα ή ένστικτο, παραμονής Πρωτοχρονιάς... ότι ήταν έργο του διαβόλου, δεν συμφωνώ, καθόλου.

Ποιος τα διδάσκει αυτά, δεν καταλαβαίνω.
Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο πολύ, αν του συμβεί κάτι κακό, νιώθεις κάτι.
Όπως η μάνα για το παιδί, όπως τα δίδυμα, για το αδελφάκι του...
Γιατί, ντε και καλά, να είναι προερχόμενο απ' το κακό, κι όχι απ' το ΚΑΛΟ;

Η κυρία πήρε τον δρόμο της κι εγώ το δικό μου.
Κάθε άνθρωπος έχει να διανύσει τον δικό του δρόμο στην Πίστη του και ο καθένας πιστός, έχει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας με αυτήν.

Αυτά, κι ας είναι για το ΚΑΛΟ των ΚΑΛΩΝ! (Γιατί πια, το ΟΛΩΝ, αρχίζει να ξεχωρίζει. Αν ο κακός θέλει να βλάψει τους Καλούς, δεν μπορείς και να το εύχεσαι, κιόλας! Να τους σ'χωράς, μπορείς, αλλά από κει και πέρα, τον λόγο έχουν οι παπάδες και ΚΥΡΙΩΣ, Ο ΘΕΟΣ!)

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Απολυτίκιο Αγίας Φιλοθέης

***

***
Προτείνεται για εσάς

διὸ σὲ ὢ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.

Ὁσίων τὴν ἔλλαμψιν εἰσδεδεγμένη σεμνή,
τὴν πόλιν ἐφαίδρυνας τῶν Ἀθηναίων,
τῇ σῆ ἀσκήσει καὶ χάριτι·
σὺ γὰρ ἐν εὐποιῖαις διαλάμπουσα Μῆτερ,
ἤθλησας δι' ἀγάπην εὐσεβῶς τοῦ πλησίον,
διὸ σὲ ὢ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.


***
ΣΧ. Απολυτίκιο Αγίας Φιλοθέης

Προτείνεται για εσάς!!! 
Τί σύμπτωση! Μεγάλη η Χάρη Της!!!

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

"Φίδι που σε δάγκωσε, θα σε ξαναδαγκώσει", με την πρώτη ευκαιρία.

...Κι ο "αγριόγατος" με τάραξε... λιγάκι, απόψε.
...Δε θυμότανε...
"Σιγά!"
Σταμάτησα την συζήτηση, δεν διευκολύνει κανέναν.
Ας είναι ως εκεί και μη παρέκει.
Δεν ξεχνάω, δεν μισώ, δεν τιμωρώ, παλεύω ακόμα με το "συγχωρώ", ευτυχώς είναι Άλλος ο Κριτής, μαζεύω τα κομμάτια μου και προχωρώ, προσέχοντας τις πισώπλατες και μη ξεχνώντας, πως "φίδι που σε δάγκωσε, θα σε ξαναδαγκώσει", με την πρώτη ευκαιρία.
Ελληνική παροιμία είναι κι αυτή, μου την θύμισε γνωστός και σ' ένα γάμο και φυσικά, στεναχωρέθηκα... γιατί δεν ήταν "φίδι", ήταν για μένα άρρωστος και πληγωμένος άνθρωπος.
...Επιθυμία μου, να τον σφίξω μια αγκαλιά, παρατεταμένη, χωρίς να μιλάμε, γιατί εκεί, σίγουρα θα σκοντάψουμε, ίσως χειρότερα, απ' τα ανείπωτα τόσων χρόνων.

Τάφος για τα γατάκια, δεν υπάρχει.
Ένα... μνημόσυνο, πες, ΕΚΕΙ!

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020

Προσευχή...


Πες μου ότι είσαι μαζί του, Άγιε Εφραίμ!


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ντιν! Έκανε το ρολόι της Εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου! (10 και 30)

Κι ΕΣΥ, μαζί του, Άγιε Νεκτάριε, το ξέρω!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!


Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020

Κρίμα...

ΑΧ! αυτή η λέξη...
Πόσες έννοιες, πόσες φορές την έχουμε ξεστομίσει!

***

Ετυμολογία [επεξεργασία]

κρίμα < αρχαία ελληνική κρίμα
κρίμα ουδέτερο

Open book 01.svg Ουσιαστικό[επεξεργασία]

  1. αμαρτία
    είπα στον παπά όλα τα κρίματά μου
    Και στο τέλος ποιο είναι το μεγάλο κρίμα της, το άλυτο και το ασυμπάθιστο, που πρέπει να το σέρνει σ’ όλη τη ζωή; (Κωνσταντίνος ΧατζόπουλοςΟ Πύργος του Ακροπόταμου )
  2. αδικία
    είναι μεγάλο κρίμα απέλυσαν αυτόν και όχι τον υφιστάμενο
  3. ατυχία
    είναι κρίμα είναι που δεν σε είχα γνωρίσει τότε

Open book 01.svg Επίρρημα[επεξεργασία]

  1. εκφράζει λύπη
  2. εκφράζει συμπάθεια

Εκφράσεις[επεξεργασία]

  • το κρίμα στο λαιμό σου: όταν διαφωνούμε με την απόφαση του άλλου αλλά θα την ακολουθήσουμε
  • κρίμα το μπόι σου: ειρωνικά σε ενήλικα που συμπεριφέρεται παιδιάστικα



***
ΠΗΓΗ

"Φύγε..."

***


ΣΤΕΛΛΑ ΦΥΓΕ...



***

"Φύγε"...
Ρήμα είναι που σε διώχνει, για κάποιον λόγο. Απ' τον ποιο απλό, μέχρι τον ποιο πολύπλοκο.
Όλοι μας το έχουμε ακούσει και σίγουρα όλοι θυμόμαστε αυτό, το "Φύγε" της Στέλλας...
Αυτό όμως είναι φαντασία, κινηματογράφος.
Όσο κι αν μας έχει αγγίξει, είναι ξένο.

Εδώ και καιρό, ήθελα να "κρατήσω" δυο δυνατά δικά μου, "Φύγε"...

Δεν ήταν φυσικά, ερωτικά, μα αντηχούν συχνά στ' αυτιά μου.

Ήταν πραγματικής αγάπης και πόνου, από άντρες, ναι.

"ΦΥΓΕ! σου είπα!" (Τράνταξε η γειτονιά της περιοχής.)

"ΦΥΓΕ, ΕΣΥ!" ( με όση φωνή είχε, μη αντέχοντας να με βλέπει να πονάω και να πονάει...)

...Έφυγα, δεδομένες δύσκολες στιγμές, μα ξαναπήγα και θα ξαναπάω. Όσο αντέχω, κι όταν πρέπει.

Δεν ξέρω αν το "σ' αγαπώ" είναι τόσο κοντά με το "ΦΥΓΕ", μα είναι φορές που λέγεται από αγάπη. που κάποιος - κάποια, δεν μπορεί να την διαχειριστεί την δεδομένη στιγμή.

...Να ΦΕΥΓΕΙΣ οπωσδήποτε, όταν στο ζητάνε έντονα, ακόμα και σιωπώντας.
Είναι για το ΚΑΛΟ, όλων, σίγουρα!

Όνειρο

...Πρωί - πρωί.
Τα όνειρα... βλέπεις.
Είναι μερικά που σε κάνουν να μην αλλάζεις πλευρό, αλλά να ξαγρυπνάς και να σηκώνεσαι, κι ας μην έχεις χορτάσει ύπνο.
...Λυγισμένη πήγα στο κρεβάτι μου. Κλαμμένη η ψυχή μου, ίσως και τα μάτια μου. Στην Προσευχή μου, δεν ζητάω "κάτι". Λόγια γνωστών Προσευχών, λέω.
Από προχθές είχα δει την εικονίτσα του Άι - Γιάννη, όρθια. Μου είχε κάνει εντύπωση, πως έτυχε... να σταθεί έτσι, εφόσον εγώ τις ακουμπώ λίγο πλάγια, για να μην πέσουν.
...Χθες το μεσημέρι, την διόρθωσα.
Το βράδυ, δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με προκάλεσε, την πήρα στο μαξιλάρι μου.
Με "προκάλεσε" κι ο Άι- Γιώργης με το άσπρο άλογό Του!...
Ποιο μικρή εικονίτσα, χάρτινη.
Την πήρα κι αυτή στο μαξιλάρι μου... (μεταξύ άλλων Αγίων, που έχω σε σταθερή βάση...)

...Κοιμήθηκα. Σίγουρα είδα κι άλλα όνειρα, μα ξύπνησα με γεύση Πατρίδας... και τοποθεσίας!

...Τάχα, βρεθήκαμε εκεί. (Σύμπτωση οι εικόνες! Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, όταν τις πήρα στο μαξιλάρι μου...)

...Μεταξύ του Άι- Γιώργη και του Άι- Γιάννη, υπήρχε (και υπάρχει) ένα σπίτι, που κάποτε έμεινε ο γιατρός Αντής. Έπρεπε να κατεβώ κάποιες πολύπλοκες σιδερένιες σκάλες, που σχεδόν μπέρδευες τα πόδια (σαν αυτές που έχει στις παραλίες, με πολλά ζιγκ- ζαγκ).
...Έδειχνα και σε άλλους πως να κατέβουν, μην πέσουν, όταν η ίδια διαπίστωσα, πως γινόταν και πιο εύκολα και ευθεία.
Το κλειδί του ονείρου βρίσκεται στον Γιατρό...
Τί ήθελε να πει το όνειρο;
Ο Ανώτερος Γιατρός, ξέρει!

Το σπίτι αυτό και τις σκάλες του, έχω πολλά χρόνια να το φωτογραφήσω.
Υπάρχει σε παλιότερα μπλογκς.
Ας είναι για ΚΑΛΟ, αυτά τα Σημάδια...

ΥΓ. Κανονικά αυτή η ανάρτηση, έπρεπε να γραφτεί ΕΚΕΙ, αλλά.... πέσ' το κρυσφύγετο ανάγκης.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020

Πολλαπλασιάστε αγαπημένα σας τριαντάφυλλα με πατάτα, κ.λ.π.!

Χρόνια το έψαχνα αυτό το βιντεάκι με την πατάτα.
Το είχα "πετύχει", μα ο "δαίμων" του ίντερνετ...
Το ξαναπέτυχα απόψε, αφού έγιναν εκατομμύρια οι προβολές.
Ας είναι!
Δεν το δοκίμασα ποτέ, γιατί έτυχε να έχω "χέρι", όπως λένε και συνήθως... ότι φυτεύω, φυτρώνει.
Μετά είναι το θέμα. Ποιος τα ποτίζει όταν διψούν, κι εγώ λείπω.
Όπως και να έχει, κρατάω και αυτό και άλλα βιντεάκια που πέτυχα απόψε.

***




***

Πολλαπλασιάστε αγαπημένα σας τριαντάφυλλα με πατάτα, κ.λ.π.!

Έχει κι άλλα πολύ ενδιαφέροντα βιντεάκια εκεί γύρω απ' αυτά.
***

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 49 (2006) Ξεφυλλίζοντας (2020)

***

Sunday, June 04, 2006


Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 49

Το πάθος αλλά και η επιθυμία ορισμένων ανθρώπων να δουν το έργο τους τυπωμένο δεν έχει όρια. Και δημιουργεί αληθινές ιστορίες και καταστάσεις που θυμίζουν μυθιστορήματα ή σενάρια. Όπως η υπόθεση της Κατερίνας Σταματίου-Παπαθεοδώρου, την οποία μου εξομολογήθηκε με ένα μέιλ εδώ και πολλές μέρες η ίδια. Είχα υποσχεθεί στην Κατερίνα ότι δεν πρόκειται να τη δημοσιοποιήσω αλλά με πρόλαβε η ίδια οπότε δεν έχω λόγο πλέον να κρατάω τη σιωπή μου. Πριν από μερικά χρόνια, η Κατερίνα μετέτρεψε σε βιβλίο το ημερολόγιο της που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας της. Τίτλος ’’Γράμμα στη μάννα με δύο…ν’’. Το κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις με δικά της έξοδα και χωρίς τη συνεισφορά εκδοτικής εταιρείας. Και το μοίραζε χέρι με χέρι. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες αντίτυπα μοίρασε αλλά αυτό δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε εκείνο το διάστημα δεν είχε τη δυνατότητα να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την αυτό-έκδοση του βιβλίου της αλλά δεν το έβαλε κάτω και άρχισε πια να το μοιράζει σε φωτοτυπίες.Πριν λίγο καιρό, βρέθηκε στο δρόμο της ένας μικρός εκδοτικός οίκος, οι εκδόσεις Καλυδών και κυκλοφόρησαν το βιβλίο της. Τότε, περίπου η Κατερίνα άνοιξε και το μπλογκ της ως ’’Κυκλάμινο του βουνού’’ και μου έστειλε ένα μέιλ ρωτώντας με τι έπρεπε να κάνει. Ήθελε να δηλώσει την ταυτότητά της, να μιλήσει με τους επισκέπτες για το βιβλίο της αλλά από την άλλη φοβόταν ότι θα την κατηγορήσουν για ’’διαφήμιση’’! Προσέξτε ευαισθησίες…Την ώρα, που οι μεγαλο-συγγραφείς διαπλέκονται με μεγαλο-κριτικούς μια γυναίκα που δεν αισθάνεται καν συγγραφέας σκέφτεται αν στο δικό της μπλογκ είναι θεμιτό να γράψει για το δικό της βιβλίο! Της απάντησα ότι δεν είχε τίποτα να φοβηθεί και της υποσχέθηκα ότι θα ψάξω να βρω το βιβλίο της για να γράψω χωρίς να προδώσω την ιδιότητά και την ταυτότητα της ως blogger.
Δυστυχώς, το βιβλίο όσο και να το έψαξα, όπου και να ρώτησα δεν το ανακάλυψα. Το ίδιο ακριβώς έγινε με πολλούς φίλους ή συγγενείς της, αφού οι εκδόσεις Καλυδών, μικρή εταιρεία, ακολουθεί την μοίρα όλων των εκδοτικών οίκων του είδους που δεν βρίσκουν καν δρόμο για μαζική παρουσία των λιγοστών βιβλίων που εκδίδουν σε ετήσια βάση. Και σε όλα τα βιβλιοπωλεία μόνο με παραγγελία μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο. Και αφού η Κατερίνα είδε ότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά αποκάλυψε η ίδια προχθές το μικρό μυστικό της στο blog. Κάντε μια επίσκεψη στη διεύθυνση kyklaminovounou.blogspot.com για να διαβάσετε και αποσπάσματα του βιβλίου αλλά και τη μικρή αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία της. Και επειδή, η Κατερίνα δεν διαθέτει ούτε τις μίνιμουμ τεχνικές γνώσεις και δεν ξέρει τον τρόπο να ’’μεταφέρει’’ το εξώφυλλο του βιβλίου στο blog της το κάνω για λογαριασμό της στο δικό μου.
’Ενας ακόμη συγγραφέας blog-άρει πλέον. Ο Δημήτρης Μαμαλούκας έγραψε το εξαιρετικό βιβλίο ’’Η απαγωγή του εκδότη’’ (εκδόσεις Καστανιώτη) που κυκλοφόρησε με αρκετή επιτυχία πέρυσι αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική δουλειά του. Είναι αυτή που έχω διαβάσει…Εισχώρησε στον κόσμο των blog και θα μας κρατάει συντροφιά στη διεύθυνση mamaloukas.blogspot.com.
-Ενδιαφέρουσα άποψη από φίλη συγγραφέα… ’’Να προσέχουν οι συγγραφείς τις φωτογραφίες και τα βιογραφικά τους αφού πλέον όλα αυτά τα στοιχεία κυκλοφορούν για χρόνια ολόκληρα στο διαδίκτυο. Ειδικά στο βιογραφικό να φροντίζουν να υπάρχει πλήρης κατάλογος των έργων τους’’. Συμφωνώ απόλυτα…
Comments:
Ακολουθήσαμε τις ωραίες προτροπές σου και βρεθήκαμε κι εμείς κοντά στα κυκλάμινα του βουνού. να' σαι καλά reader. ευωδιάζουν αγάπη, συναίσθημα και βαθιά τρυφερότητα που έχουμε τόσο ανάγκη
Ένα πολύ όμορφο site κι ένα εξίσου όμορφο blog είναι εκείνο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Γιώργου Γλυκοφρύδη. Αξίζει να το δείτε και όπως φαίνεται αξίζει να διαβάσουμε και τον
«Επιβάτη», το πρώτο του βιβλίο.
Πολύ ιδιαίτερη γλώσσα.
www.passenger.gr
www.georgeglikofridis.blogspot.com

Καλό είναι να προβάλλουμε τα καλά νέα!

Georgia
@scalidi
Οπως πρόσεξες δεν έγραψα λέξη για το βιβλίο αυτό καθ’ αυτό επειδή ήξερα την ιστορία πίσω από τις σελίδες του. Οποιος θέλει να το ανακαλύψει ας το ανακαλύψει
@anonymous
Γεωργία, τα καλά νέα για να τα προβάλλουμε πρέπει να τα μαθαίνουμε. Δεν μπορούμε να είμαστε παντού στα blog και αυτός ο χώρος προσφέρεται για τέτοιου είδους ανακοινώσεις. Με άλλα λόγια σε ευχαριστούμε για τις πληροφορίες.
Και φυσικα υα επισκευθουμε το κυκλαμινο.
Ειναι πραγματικα αξιεπαινο απο μερους σου που βοηθησες, οπως και αξιοθαυμαστο που η συγγραφεας δεν παραιτηθηκε και εισχωρησε και στο blogging.
Δυστυχως αυτες οι δουλειες χρειαζονται πολυ πεισμα.
Αλλα ευτυχως υπαρχουμε κι εμεις εδω!
@dr.uqbar
Δόκτωρα συμφωνώ για το αξιόλογ της προσπάθειας
Nα δώσω συγχαρητήρια στο κυκλάμινο του βουνού για το πείσμα και την αγάπη του στο γράψιμο.
Ευαίσθητη φωνή, αγαπητή. Να συνεχίσεις κυκλάμινο, σου εύχομαι ο,τι καλύτερο.
Φυσικά. Ισως δεν ήταν σωστή η διατύπωσή μου. Δεν εννοούσα ότι δεν προβάλλετε τα καλά νέα, το αντίθετο.

Καλή συνέχεια!

Γεωργία
Θεέ μου! Καλέ μου φίλε, τι έκπληξη ήταν αυτή; Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς.
Να είσαι καλά.
Τελευταίως, περιμένοντας την σύνδεση, κάνω οικονομία τις κάρτες, (λόγω του φόβου του ΟΤΕ)και μπαίνω για λίγο. Έχω μπλέξει και με μαστόρια...Άστο!
Δεν περίμενα να γράψεις πριν το διαβάσεις.Σ ευχαριστώ!
Κι όμως μου είπαν ότι διακινείται Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία.Μου είπαν ότι θέλει τον χρόνο του και το καταλαβαίνω.
Υπομονή! Εγώ πάντως, μπορώ να σου το στείλω, (δώρο)γιατί τα βιβλιοπωλεία του Βόλου το έφεραν.
Η ανωνυμία είναι το πρόβλημα.
@elpida
Δεν πειράζει κάντο δώρο όπου θέλεις και αγαπάς. Εμένα θα με αφήσεις να το αγοράσω για να ενισχύσω την προσπάθεια σου
Πόσο σ΄αγαπώ! για την καλοσύνη σου!
ακόμα δεν έφυγα από δω.Γράφω σε όσους σου σχολίασαν για μένα, για να τους ευχαριστήσω. Να είσαι καλά και εύχομαι στη ζωή σου να παίρνεις μόνο χαρές, σαν αυτές που δίνεις κι ακόμη καλύτερες!
Καλέ μου φίλε, ήθελα ακόμα να συμπληρώσω, ότι ο δικός μου εκδοτικός οίκος, οι εκδόσεις Καλυδών, είναι νέος και έχει όλα τα προσόντα να φτάσει και να ξεπεράσει τους μεγάλους.Ο άνθρωπος που έχει αυτόν τον οίκο είναι τόσο αξιόλογος και μερακλής και έχει περισσότερο πάθος από μένα. Άλλωστε φαίνεται και απ΄τις ευαισθησίες του, βγάζοντας το δικό μου το βιβλίο.
Απλά όλα χρειάζονται τον χρόνο τους κι εγώ συνήθως τον κυνηγάω.
Εφαρμόζω το "γοργόν και χάριν έχει", ενώ ισχύει "το καλό πράγμα αργεί να γίνει" και το άλλο "όποιος βιάζεται σκοντάφτει!"
Συγνώμη που καταχράστηκα το μπλογκ σου.
Excellent, love it!
» »
Post a Comment

***
1 – 13 of 13
Blogger scalidi said...
Ακολουθήσαμε τις ωραίες προτροπές σου και βρεθήκαμε κι εμείς κοντά στα κυκλάμινα του βουνού. να' σαι καλά reader. ευωδιάζουν αγάπη, συναίσθημα και βαθιά τρυφερότητα που έχουμε τόσο ανάγκη
3:27 PM
Anonymous Anonymous said...
Ένα πολύ όμορφο site κι ένα εξίσου όμορφο blog είναι εκείνο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Γιώργου Γλυκοφρύδη. Αξίζει να το δείτε και όπως φαίνεται αξίζει να διαβάσουμε και τον
«Επιβάτη», το πρώτο του βιβλίο.
Πολύ ιδιαίτερη γλώσσα.
www.passenger.gr
www.georgeglikofridis.blogspot.com

Καλό είναι να προβάλλουμε τα καλά νέα!

Georgia
5:50 PM
Blogger reader's-diggest said...
@scalidi
Οπως πρόσεξες δεν έγραψα λέξη για το βιβλίο αυτό καθ’ αυτό επειδή ήξερα την ιστορία πίσω από τις σελίδες του. Οποιος θέλει να το ανακαλύψει ας το ανακαλύψει
6:06 PM
Blogger reader's-diggest said...
@anonymous
Γεωργία, τα καλά νέα για να τα προβάλλουμε πρέπει να τα μαθαίνουμε. Δεν μπορούμε να είμαστε παντού στα blog και αυτός ο χώρος προσφέρεται για τέτοιου είδους ανακοινώσεις. Με άλλα λόγια σε ευχαριστούμε για τις πληροφορίες.
6:07 PM
Anonymous Anonymous said...
Και φυσικα υα επισκευθουμε το κυκλαμινο.
Ειναι πραγματικα αξιεπαινο απο μερους σου που βοηθησες, οπως και αξιοθαυμαστο που η συγγραφεας δεν παραιτηθηκε και εισχωρησε και στο blogging.
Δυστυχως αυτες οι δουλειες χρειαζονται πολυ πεισμα.
Αλλα ευτυχως υπαρχουμε κι εμεις εδω!
6:32 PM
Blogger reader's-diggest said...
@dr.uqbar
Δόκτωρα συμφωνώ για το αξιόλογ της προσπάθειας
6:40 PM
Blogger george.pirgaris said...
Nα δώσω συγχαρητήρια στο κυκλάμινο του βουνού για το πείσμα και την αγάπη του στο γράψιμο.
Ευαίσθητη φωνή, αγαπητή. Να συνεχίσεις κυκλάμινο, σου εύχομαι ο,τι καλύτερο.
8:25 PM
Anonymous Anonymous said...
Φυσικά. Ισως δεν ήταν σωστή η διατύπωσή μου. Δεν εννοούσα ότι δεν προβάλλετε τα καλά νέα, το αντίθετο.

Καλή συνέχεια!

Γεωργία
9:53 AM
Blogger Ελπίδα said...
Θεέ μου! Καλέ μου φίλε, τι έκπληξη ήταν αυτή; Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς.
Να είσαι καλά.
Τελευταίως, περιμένοντας την σύνδεση, κάνω οικονομία τις κάρτες, (λόγω του φόβου του ΟΤΕ)και μπαίνω για λίγο. Έχω μπλέξει και με μαστόρια...Άστο!
Δεν περίμενα να γράψεις πριν το διαβάσεις.Σ ευχαριστώ!
Κι όμως μου είπαν ότι διακινείται Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία.Μου είπαν ότι θέλει τον χρόνο του και το καταλαβαίνω.
Υπομονή! Εγώ πάντως, μπορώ να σου το στείλω, (δώρο)γιατί τα βιβλιοπωλεία του Βόλου το έφεραν.
Η ανωνυμία είναι το πρόβλημα.
10:40 PM
Blogger reader's-diggest said...
@elpida
Δεν πειράζει κάντο δώρο όπου θέλεις και αγαπάς. Εμένα θα με αφήσεις να το αγοράσω για να ενισχύσω την προσπάθεια σου
11:00 PM
Blogger Ελπίδα said...
Πόσο σ΄αγαπώ! για την καλοσύνη σου!
ακόμα δεν έφυγα από δω.Γράφω σε όσους σου σχολίασαν για μένα, για να τους ευχαριστήσω. Να είσαι καλά και εύχομαι στη ζωή σου να παίρνεις μόνο χαρές, σαν αυτές που δίνεις κι ακόμη καλύτερες!
11:09 PM
Blogger Ελπίδα said...
Καλέ μου φίλε, ήθελα ακόμα να συμπληρώσω, ότι ο δικός μου εκδοτικός οίκος, οι εκδόσεις Καλυδών, είναι νέος και έχει όλα τα προσόντα να φτάσει και να ξεπεράσει τους μεγάλους.Ο άνθρωπος που έχει αυτόν τον οίκο είναι τόσο αξιόλογος και μερακλής και έχει περισσότερο πάθος από μένα. Άλλωστε φαίνεται και απ΄τις ευαισθησίες του, βγάζοντας το δικό μου το βιβλίο.
Απλά όλα χρειάζονται τον χρόνο τους κι εγώ συνήθως τον κυνηγάω.
Εφαρμόζω το "γοργόν και χάριν έχει", ενώ ισχύει "το καλό πράγμα αργεί να γίνει" και το άλλο "όποιος βιάζεται σκοντάφτει!"
Συγνώμη που καταχράστηκα το μπλογκ σου.
11:55 PM
Anonymous Anonymous said...
Excellent, love it!
» »
11:37 AM
ΠΗΓΗ

***
Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 49 (2006) Ξεφυλλίζοντας (2020)

ΣΧ. Α, ρε, ρίντερ! Εδώ 2020, κι ΄"έπεσα" απόψε, πάνω σου, στο τότε... Στο 2006.
Ας είμαστε ΚΑΛΑ!
Συγκινήθηκα και σε κράτησα σωστά, γιατί τότε, δεν ήξερα.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΤΩΡΑ, για ΤΟΤΕ!
Μου είχες κάνει μεγάλη ΤΙΜΗ και μου είχες δώσει μεγάλη χαρά!
14 χρόνια μετά...ΥΓΕΙΑ!
ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΜΕΤΡΑΕΙ, ΤΕΛΙΚΑ!
(...Ίσως και τα γραπτά που μένουν...)

***