Σάββατο 2 Μαΐου 2020

Μιλημένα βλέμματα

Χθες βράδυ σκεφτόμουνα βλέμματα που δεν ξέχασα.
Τα υπολόγιζα για λίγα, μα με βρήκε το ξημέρωμα, χωρίς να κλείσω μάτι.
Βιβλίο θα έγραφα, αν αφορούσαν χείλη, που εξεστόμισαν λέξεις, γιατί θα υπήρχαν αποδείξεις τα αυτιά, ίσως και τρίτα άτομα.
Ανατρέχοντας πίσω - πίσω στην ζωή μου, θυμήθηκα τόσα πολλά βλέμματα, από διαφορετικούς ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, σε διάφορες ηλιακές στιγμές, που δεν είπαν τίποτα με το στόμα, κι όμως δε μπορεί κανείς να αμφιβάλλει, πως όσα έχουν πει, μάτια με μάτια, δεν έχουν ειπωθεί απ' τις γλώσσες όλου του κόσμου.
Θα ανέλυα για παράδειγμα, κάποια βλέμματα, μα φαίνεται πως τώρα νύσταξα, κι ίσως, αν ξαναδοκιμάσω, να κοιμηθώ.
Αυτό ήταν το ζητούμενο, από νωρίς. Αν βοήθησε ένας πρόλογος εδώ, θα πει πως βρήκα το φάρμακο, κατά της αυπνίας, όταν το μυαλό παίρνει στροφές και θυμάται, αντί να κλείσει διακόπτες, για να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί ο εγκέφαλος.
Ξημερώνει σε λίγο, Καλημέρα!
Ακόμα κι αν κοιμηθώ ή δεν επανέλθω ξανά σ' αυτή την ανάρτηση, θα πω, ναι, πως δεν ξέχασα πολλούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου, είτε για πολύ, είτε για λίγο, που δεν ξέχασα (ούτε θα ξεχάσω ποτέ), τι έλεγε το βλέμμα τους ή τι είπε, κάποια στιγμή το βλέμμα τους, σε αντίθεση με τα λόγια τους, τις κινήσεις τους ή την σιωπή τους.
...Χμ, ναι. Είναι ένα θέμα που δεν το είχα "σκαλίσει" ιδιαίτερα, κι ήρθε ο Μάης για να μου το θυμίσει, φαίνεται!
Μάη, καλώς ήρθες! Κοίτα μόνο, να μας πας, μπροστά και όχι πίσω! Ναι;