"Φίδι που σε δάγκωσε, θα σε ξαναδαγκώσει", με την πρώτη ευκαιρία.

...Κι ο "αγριόγατος" με τάραξε... λιγάκι, απόψε.
...Δε θυμότανε...
"Σιγά!"
Σταμάτησα την συζήτηση, δεν διευκολύνει κανέναν.
Ας είναι ως εκεί και μη παρέκει.
Δεν ξεχνάω, δεν μισώ, δεν τιμωρώ, παλεύω ακόμα με το "συγχωρώ", ευτυχώς είναι Άλλος ο Κριτής, μαζεύω τα κομμάτια μου και προχωρώ, προσέχοντας τις πισώπλατες και μη ξεχνώντας, πως "φίδι που σε δάγκωσε, θα σε ξαναδαγκώσει", με την πρώτη ευκαιρία.
Ελληνική παροιμία είναι κι αυτή, μου την θύμισε γνωστός και σ' ένα γάμο και φυσικά, στεναχωρέθηκα... γιατί δεν ήταν "φίδι", ήταν για μένα άρρωστος και πληγωμένος άνθρωπος.
...Επιθυμία μου, να τον σφίξω μια αγκαλιά, παρατεταμένη, χωρίς να μιλάμε, γιατί εκεί, σίγουρα θα σκοντάψουμε, ίσως χειρότερα, απ' τα ανείπωτα τόσων χρόνων.

Τάφος για τα γατάκια, δεν υπάρχει.
Ένα... μνημόσυνο, πες, ΕΚΕΙ!