Ότι ποιο αισιόδοξο! Καλημέρα μας!

...Κι ήρθε μια καινούργια μέρα και αφού πεις:
"Σ' Ευχαριστώ, Θεέ, που υπάρχω και σήμερα!", θα ψήσεις ένα καφεδάκι για ν' ανοίξει το μάτι και λογικό  το ν' ανοίξεις τον υπολογιστή, να μάθεις τι γίνεται γύρω σου!...
...Τίτλοι, τίτλοι, μαυρίλα, παντού.
Πού να σταθείς και να πάρεις τα πάνω σου;
Να αναμεταδώσω; Τι;
Να βοηθήσω και να μεγεθύνω την μελαγχολία των άλλων, για την κατάντια της σημερινής Ελλάδας μας;
Ξέρω ότι πρέπει να ξέρει...
Αναρωτιέμαι όμως, μήπως είναι καλύτερα να ζει κι ο καθένας στον κόσμο του, γιατί αλλιώς, δεν βγαίνει.
Πρέπει ν' αντέχει κανείς την ποσότητα των δυσάρεστων ειδήσεων, πόσο μάλλον της πραγματικότητας, που ευτυχώς πολλοί, δεν έχουν καταλάβει!
Επί της ουσίας, την ζηλεύω αυτή την μερίδα ανθρώπων, που ζει στον δικό του μικρόκοσμο και δεν φθείρεται ψυχολογικά.
Έτσι, θα έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει, όταν ένα πρόβλημα που θα αφορά το σύνολο και όχι μόνο τον εαυτό του, θα χτυπήσει την πόρτα του και θα αναγκαστεί εκ συνθηκών, να το αντιμετωπίσει.
Σίγουρα θα είναι πιο αυθόρμητος και δυνατός, από πολλούς ενημερωμένους!
Τώρα κατάλαβα γιατί πολύς κόσμος βλέπει σήριαλ!
Έγινα κι εγώ, μία απ' αυτούς!
Ξεχνιέται...
Ψυχοπλακώνεται, θα μου πεις, κι από κει, αλλά... δεν παύει να είναι σήριαλ, ακόμα κι αν είναι αληθινή Ιστορία!

Στέκομαι λοιπόν, σήμερα, σ' αυτό το πολύ συγκινητικό βιντεάκι:

*** **
*

Ότι ποιο αισιόδοξο!
Καλημέρα μας!