...Για να μην σκέφτομαι, άκουγα μουσική.
"Κράτησα" 2-3 άσματα...
***
***
Θάνος Μικρούτσικος - Ανεμολόγιο | Thanos Mikroutsikos - Anemologio Δίσκος: Σφεντόνα live Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης Copyright: 2000 Δισκογραφική εταιρία: Minos Έβγαλε βρώμα η ιστορία, ότι ξοφλήσαμε, είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα και επιτέλους, σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε, στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα. Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε, άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες, μας κάνουν χάρη, που μας ανέχονται και που γελάσαμε, τώρα δημόσια θα 'χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες. Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε, είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος, ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε, κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος. Δήλωσε η τσούλα η ιστορία, ότι γεράσαμε, τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα, όνειρα ξένα, ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα. Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα, τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο, την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα, την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο. Δήλωσε η τσούλα η ιστορία, ότι γεράσαμε.
***
***
Στίχοι: Διονύσης Τσακνής Μουσική: Διονύσης Τσακνής Αλμπουμ: "Φταίνε Τα Τραγούδια "(1989) Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε Στ' αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις το έργο το `χω δει μη με τρελαίνετε το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε Μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε Μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Το Γυρίζω τις Πλάτες μου στο Μέλλον, γράφτηκε, δηλαδή απομνημονεύτηκε, περιμένοντας το ασανσέρ και ανεβαίνοντας στον όροφο του σπιτιού μιας φίλης που με φιλοξενούσε, όταν ερχόμουνα στην Αθήνα. Είχε ήδη αρχίσει η ιδιωτική ραδιοφωνία (αρχές νομίζω του 1988) σε εποχές σκανδάλων και πολιτικών ανακατατάξεων και στα μικρόφωνά της, παρήλαυναν καθημερινά, πολιτικοί και «ρήτορες» κάθε είδους. Αγαπημένη τους αναφορά το... μέλλον. Την ώρα που πάρκαρα, ερχόμενος από ένα κοπιαστικό ταξίδι 5 ωρών και ακούγοντας κάποιον από αυτούς τους «ελεύθερους» τάχα σταθμούς, μέσα σε 20 το πολύ δευτερόλεπτα, μέτρησα ίσαμε 5 φορές τη λέξη αυτή, από κάποιον επαγγελματία ομιλητή.«Να μου λείπει τέτοιο μέλλον που μας ετοιμάζετε...», σκέφτηκα και κάπου εκεί άρχισε η στιχουργία. Ανοίγοντας την πόρτα σημείωσα αμέσως το πρώτο τετράστιχο που είχα σκαρώσει. Προχώρησα με αυτόματη γραφή και στα υπόλοιπα. Έπειτα με μια κιθάρα τα πρώτα ακόρντα και στη συνέχεια, αποτύπωση της μελωδίας στο τετράδιο με το πεντάγραμμο που κουβαλούσα πάντα στη θήκη της κιθάρας. Πέρασαν αρκετοί μήνες μέχρι να ασχοληθώ ξανά με το τραγούδι. Στα τέλη του καλοκαιριού, ετοιμάζοντας τραγούδια για την πρώτη μου δουλειά στη νεοσύστατη τότε «ΑΚΤΗ», σκάλιζα ξανά το τετράδιο με τις μουσικές μου σημειώσεις. «Σαν κάτι να λέει τούτο εδώ», σκέφτηκα και το ηχογράφησα πρόχειρα στην κασέτα με τα υπόλοιπα που είχα ξεδιαλύνει. Ανάμεσά τους το «Ώρες σιωπής» και το «Αντίσταση κατά της αρχής». Η συνέχεια γνωστή. Το άκουσαν ο Χάρης και ο Πάνος και ενθουσιάστηκαν. Έτσι τους φιλοξένησα στο δίσκο μου «φταίνε τα τραγούδια». Δυστυχώς, και το εννοώ αυτό που λέω, το τραγούδι είναι τραγικά επίκαιρο και στις μέρες μας. Ας ελπίσουμε να το «καταργήσουν» μέλλοντες καιροί. Διονύσης Τσακνής, Μαρτυρία στον Μανώλη Νταλούκα για το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ. Σεπτέμβριος 2011.
***
***
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα, έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες. Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους. Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα. Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις. Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη, φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο. Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.
***
ΣΧ. Υπάρχει η μελαγχολία της εποχής, όπως και της στιγμής, καθώς και της αφορμής...
Υπάρχει η μελαγχολία διαρκείας, άνευ λόγω και αιτίας και εκεί τον λόγο έχουν οι γιατροί.
Στην άλλη όμως, της αφορμής, η δική μου "θεραπεία" μετά την δικαιολογημένη "πτώση", είναι η μουσική και συνήθως ... η επαναστατική.
Μόνο αυτή με "ανεβάζει".
...Αφού καταργήσαμε πια (εγώ- δηλαδής) την εκτόνωση της ψυχολογικής μας βαλβίδας... δημοσίως, δεν υπάρχει λόγος (με τους φίλους τα λέμε από κοντά ή απ' το τηλέφωνο, να παπαγαλίζω, κουράστηκα), ας κωδικοποιήσω τις στιγμές μου... έτσι!
Κι ήθελε ακόμη, πολύ φως, να ξημερώσει!
Άτιμη νύχτα.
Άτιμο ένστικτο, που με "σκοτώνεις" μέρες πριν και μετά, επαληθεύεσαι...
Ας είναι, ΩΣ ΕΚΕΙ!
Πού θα πάει; Θα ξημερώσει, πάλι!
2020... τα είδα τα τριζώμενα δόντια σου, πριν παραλάβεις την σκυτάλη απ' το 2019...
Έστειλα Αγγέλους όμως και τον Άγιο Εφραίμ, κι ας τόλμησα να "παραπονεθώ" σήμερα στον Θεό μας, "που τα πάντα εν σοφία εποίησε", γιατί δεν έδωσε στον άνθρωπο φτερά, για να πετάει, να είναι εκεί που πρέπει, όταν πρέπει, κι όχι όταν θέλει...
Εκείνος ΜΟΝΟ, ξέρει!
Να μας δίνει ΔΥΝΑΜΗ και ΥΠΟΜΟΝΗ, να μπορούμε να αντέχουμε...
...Και να μας... (με) συγχωρεί, για το θράσος μου, στην Δική Του θέληση...
Μουσική, αντί Δημόσια Προσευχή;
....
...Ναι... αναγκαστικά.
Σίγουρα όμως, ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ! (βάση τίτλου ανάρτησης ή περιρρέουσας ατμόσφαιρας), λόγω ιντερνετικής απουσίας... Ζουν οι άνθρωποι και χωρίς ιντερνετική παρουσία, κι έχουν σίγουρα και λύπες και χαρές και αγωνίες και όλα τα υπόλοιπα που πολλοί ακόμα, εύκολα εκφράζουν δημόσια, όπως έκανα κι εγώ κάποτε, κι ίσως ξανακάνω.
Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι, τόσα χρόνια, εκείνο που ξέρω τώρα, είναι ότι δεν θέλω να ξέρουν οι άλλοι πως νιώθω και γιατί.
...Άλλωστε, ο συναισθηματικός μας κόσμος, είναι τόσο πλούσιος, περισσότερος απ' τις λέξεις, εναλλάσσεται τόσο γρήγορα, ανάλογα τις αφορμές (είτε προσωπικές - είτε ΟΛΟΥ του κόσμου), το σίγουρο είναι, πως κανένα τραγούδι, ποίημα ή ιστορία άλλου, δεν θα μπορέσει να μας καλύψει απόλυτα, γιατί απλούστατα, δεν "βγήκε" απ' την δική μας στιγμή και ψυχή.
Ωμή η αλήθεια, αλλά έτσι είναι.
Λύγισα.
Έπεσα.
Κράτησα.
Σημείωσα.
Έγραψα.
Ζούμε!
Ήρωες μέσ' τα χαλάσματα...
***
***
Από τον δίσκο "Τα Αντάρτικα" Πρώτη Έκδοση Δίσκου:1981 Διασκευή, Ενορχήστρωση & Διεύθυνση Ορχήστρας: Θάνος Μικρούτσικος. Συμμετέχουν η Μαρία Δημητριάδη, η Αφροδίτη Μάνου και Χορωδία. Ήρωες, άπαρτα βουνά. Ήρωες, με δώδεκα ζωές, κάστρα του Ολύμπου και του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματα. Αίματα, κόκκινο νερό, αίματα, ποτάμι βουερό, πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο και φωτιά στο Γοργοπόταμο. Εμπρός αδέρφια εμπρός κι είναι μαζί μας ο λαός στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα μες στις πέτρες και στα χώματα. Θάνατος, μαύρος αδερφός. Θάνατος, θα γίνω αθάνατος, πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο και φωτιά στο Γοργοπόταμο. Αέρας στις κορφές μαύρο φεγγάρι στις καρδιές έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.
***
......................................
"Κράτησα" 2-3 άσματα...
***
Θάνος Μικρούτσικος - Ανεμολόγιο | Thanos Mikroutsikos - Anemologio
***
Θάνος Μικρούτσικος - Ανεμολόγιο | Thanos Mikroutsikos - Anemologio Δίσκος: Σφεντόνα live Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης Copyright: 2000 Δισκογραφική εταιρία: Minos Έβγαλε βρώμα η ιστορία, ότι ξοφλήσαμε, είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα και επιτέλους, σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε, στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα. Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε, άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες, μας κάνουν χάρη, που μας ανέχονται και που γελάσαμε, τώρα δημόσια θα 'χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες. Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε, είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος, ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε, κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος. Δήλωσε η τσούλα η ιστορία, ότι γεράσαμε, τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα, όνειρα ξένα, ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα. Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα, τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο, την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα, την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο. Δήλωσε η τσούλα η ιστορία, ότι γεράσαμε.
***
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον..Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας....
***Στίχοι: Διονύσης Τσακνής Μουσική: Διονύσης Τσακνής Αλμπουμ: "Φταίνε Τα Τραγούδια "(1989) Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε Στ' αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις το έργο το `χω δει μη με τρελαίνετε το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε Μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε Μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Το Γυρίζω τις Πλάτες μου στο Μέλλον, γράφτηκε, δηλαδή απομνημονεύτηκε, περιμένοντας το ασανσέρ και ανεβαίνοντας στον όροφο του σπιτιού μιας φίλης που με φιλοξενούσε, όταν ερχόμουνα στην Αθήνα. Είχε ήδη αρχίσει η ιδιωτική ραδιοφωνία (αρχές νομίζω του 1988) σε εποχές σκανδάλων και πολιτικών ανακατατάξεων και στα μικρόφωνά της, παρήλαυναν καθημερινά, πολιτικοί και «ρήτορες» κάθε είδους. Αγαπημένη τους αναφορά το... μέλλον. Την ώρα που πάρκαρα, ερχόμενος από ένα κοπιαστικό ταξίδι 5 ωρών και ακούγοντας κάποιον από αυτούς τους «ελεύθερους» τάχα σταθμούς, μέσα σε 20 το πολύ δευτερόλεπτα, μέτρησα ίσαμε 5 φορές τη λέξη αυτή, από κάποιον επαγγελματία ομιλητή.«Να μου λείπει τέτοιο μέλλον που μας ετοιμάζετε...», σκέφτηκα και κάπου εκεί άρχισε η στιχουργία. Ανοίγοντας την πόρτα σημείωσα αμέσως το πρώτο τετράστιχο που είχα σκαρώσει. Προχώρησα με αυτόματη γραφή και στα υπόλοιπα. Έπειτα με μια κιθάρα τα πρώτα ακόρντα και στη συνέχεια, αποτύπωση της μελωδίας στο τετράδιο με το πεντάγραμμο που κουβαλούσα πάντα στη θήκη της κιθάρας. Πέρασαν αρκετοί μήνες μέχρι να ασχοληθώ ξανά με το τραγούδι. Στα τέλη του καλοκαιριού, ετοιμάζοντας τραγούδια για την πρώτη μου δουλειά στη νεοσύστατη τότε «ΑΚΤΗ», σκάλιζα ξανά το τετράδιο με τις μουσικές μου σημειώσεις. «Σαν κάτι να λέει τούτο εδώ», σκέφτηκα και το ηχογράφησα πρόχειρα στην κασέτα με τα υπόλοιπα που είχα ξεδιαλύνει. Ανάμεσά τους το «Ώρες σιωπής» και το «Αντίσταση κατά της αρχής». Η συνέχεια γνωστή. Το άκουσαν ο Χάρης και ο Πάνος και ενθουσιάστηκαν. Έτσι τους φιλοξένησα στο δίσκο μου «φταίνε τα τραγούδια». Δυστυχώς, και το εννοώ αυτό που λέω, το τραγούδι είναι τραγικά επίκαιρο και στις μέρες μας. Ας ελπίσουμε να το «καταργήσουν» μέλλοντες καιροί. Διονύσης Τσακνής, Μαρτυρία στον Μανώλη Νταλούκα για το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ. Σεπτέμβριος 2011.
***
Μαρία Δημητριάδη - Κι ήθελε ακόμη | Maria Dimitriadi - Ki ithele akomi - Official Audio Release
***
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα, έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες. Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους. Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα. Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις. Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη, φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο. Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.
***
ΣΧ. Υπάρχει η μελαγχολία της εποχής, όπως και της στιγμής, καθώς και της αφορμής...
Υπάρχει η μελαγχολία διαρκείας, άνευ λόγω και αιτίας και εκεί τον λόγο έχουν οι γιατροί.
Στην άλλη όμως, της αφορμής, η δική μου "θεραπεία" μετά την δικαιολογημένη "πτώση", είναι η μουσική και συνήθως ... η επαναστατική.
Μόνο αυτή με "ανεβάζει".
...Αφού καταργήσαμε πια (εγώ- δηλαδής) την εκτόνωση της ψυχολογικής μας βαλβίδας... δημοσίως, δεν υπάρχει λόγος (με τους φίλους τα λέμε από κοντά ή απ' το τηλέφωνο, να παπαγαλίζω, κουράστηκα), ας κωδικοποιήσω τις στιγμές μου... έτσι!
Κι ήθελε ακόμη, πολύ φως, να ξημερώσει!
Άτιμη νύχτα.
Άτιμο ένστικτο, που με "σκοτώνεις" μέρες πριν και μετά, επαληθεύεσαι...
Ας είναι, ΩΣ ΕΚΕΙ!
Πού θα πάει; Θα ξημερώσει, πάλι!
2020... τα είδα τα τριζώμενα δόντια σου, πριν παραλάβεις την σκυτάλη απ' το 2019...
Έστειλα Αγγέλους όμως και τον Άγιο Εφραίμ, κι ας τόλμησα να "παραπονεθώ" σήμερα στον Θεό μας, "που τα πάντα εν σοφία εποίησε", γιατί δεν έδωσε στον άνθρωπο φτερά, για να πετάει, να είναι εκεί που πρέπει, όταν πρέπει, κι όχι όταν θέλει...
Εκείνος ΜΟΝΟ, ξέρει!
Να μας δίνει ΔΥΝΑΜΗ και ΥΠΟΜΟΝΗ, να μπορούμε να αντέχουμε...
...Και να μας... (με) συγχωρεί, για το θράσος μου, στην Δική Του θέληση...
Μουσική, αντί Δημόσια Προσευχή;
....
...Ναι... αναγκαστικά.
Σίγουρα όμως, ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ! (βάση τίτλου ανάρτησης ή περιρρέουσας ατμόσφαιρας), λόγω ιντερνετικής απουσίας... Ζουν οι άνθρωποι και χωρίς ιντερνετική παρουσία, κι έχουν σίγουρα και λύπες και χαρές και αγωνίες και όλα τα υπόλοιπα που πολλοί ακόμα, εύκολα εκφράζουν δημόσια, όπως έκανα κι εγώ κάποτε, κι ίσως ξανακάνω.
Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι, τόσα χρόνια, εκείνο που ξέρω τώρα, είναι ότι δεν θέλω να ξέρουν οι άλλοι πως νιώθω και γιατί.
...Άλλωστε, ο συναισθηματικός μας κόσμος, είναι τόσο πλούσιος, περισσότερος απ' τις λέξεις, εναλλάσσεται τόσο γρήγορα, ανάλογα τις αφορμές (είτε προσωπικές - είτε ΟΛΟΥ του κόσμου), το σίγουρο είναι, πως κανένα τραγούδι, ποίημα ή ιστορία άλλου, δεν θα μπορέσει να μας καλύψει απόλυτα, γιατί απλούστατα, δεν "βγήκε" απ' την δική μας στιγμή και ψυχή.
Ωμή η αλήθεια, αλλά έτσι είναι.
Λύγισα.
Έπεσα.
Κράτησα.
Σημείωσα.
Έγραψα.
Ζούμε!
Ήρωες μέσ' τα χαλάσματα...
***
Ήρωες --- Μαρία Δημητριάδη
***
Από τον δίσκο "Τα Αντάρτικα" Πρώτη Έκδοση Δίσκου:1981 Διασκευή, Ενορχήστρωση & Διεύθυνση Ορχήστρας: Θάνος Μικρούτσικος. Συμμετέχουν η Μαρία Δημητριάδη, η Αφροδίτη Μάνου και Χορωδία. Ήρωες, άπαρτα βουνά. Ήρωες, με δώδεκα ζωές, κάστρα του Ολύμπου και του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματα. Αίματα, κόκκινο νερό, αίματα, ποτάμι βουερό, πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο και φωτιά στο Γοργοπόταμο. Εμπρός αδέρφια εμπρός κι είναι μαζί μας ο λαός στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα μες στις πέτρες και στα χώματα. Θάνατος, μαύρος αδερφός. Θάνατος, θα γίνω αθάνατος, πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο και φωτιά στο Γοργοπόταμο. Αέρας στις κορφές μαύρο φεγγάρι στις καρδιές έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.
***
......................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου